Iguman manastira Sarinac u Velikim Pčelicama, protosinđel Nikolaj, preminuo je 27. jula od posledica korona virusa. Glas Šumadije prenosi tekst sa sajta Eparhije šumadijske.
U smiraj dana svetog apostola Akile i Vladimira Kijevskog, 27. jula 2020. godine, upokojio se u Gospodu visokoprepodobni protosinđel Nikolaj, iguman Svetovaznesenskog manastira Sarinac u Velikim Pčelicama.
Otac Nikolaj, u svetu Milan Mladenović, rođen je u Beogradu 16. juna 1972. godine od blagočestivih roditelja Stevana i Desanke. U rodnom gradu završio je osnovno obrazovanje, kao i gimnaziju. Zatim odlazi na Ekonomski fakultet, koji pohađa tri godine. Kao nadaren mladić se upisuje se i na fakultet Primenjenih umetnosti u Beogradu, smer; konzervator-restaurator zidnog slikarstva, koji završava u roku sa zavidnim uspehom.
Nakon okončanog školovanja, zaposlio se u Republičkom Zavodu za Zaštitu Spomenika Kulture. Sa ekipom najboljih stručnjaka u toj oblasti radio je na restauraciji fresaka u manastirima Hilandaru, Studenici i Jašunji kod Leskovca. Uporedo je obavljao dužnost profesora Umetničke škole u Kraljevu, predmet: konzervacija i restauracija.
Dodir sa istorijom, umetnošću i duhovnošću manastira u kojima je radio ostavili su na mladog oca Nikolaja tako snažan utisak da on ubrzo donosi nepokolebivu odluku, napušta blistavu karijeru i odlazi u manastir svetoga Nikole u Eparhiji vranjskoj sa namerom da sav svoj život posveti Bogu. Nakon provedenog iskušeničkog staža, 2011. godine prima monaški postrig sa imenom Nikolaj, u čast svetog zlatousta Nikolaja Žičkog i Ohridskog. Ubrzo zatim biva posvećen rukom Episkopa vranjskog u čin jeromonaha, i kao takav prima upravu nad lavrom svetog Prohora Pčinjskog. Na tom položaju biva udostojen i protosinđelskog zvanja 2013. godine.
Sredinom naredne godine, po ličnoj molbi, dobija kanonski otpust za Eparhiju šumadijsku, i po odluci nadležnog arhijereja biva postavljen za nastojatelja manastira Sarinac, gde se nalazio sve do upokojenja. Kao uzoran monah naznačen je za ispovednika sveštenstva namesništva oplenačog i mladenovačkog.
Svoj dar za umetnost otac Nikolaj nastavio je da neguje i u manastiru živopišući svodove šumadijskih hramova kao i svete ikone koje krase domove mnogih vernika. Pored mnogobrojnih ličnih vrlina, ono što je posebno krasilo lik oca Nikolaja jeste istinsko smirenje i nenametljivost. Tih i blage naravi bilo je omiljen od strane vernika i poklonika koji su pohodili levačke manastire. Po svojoj prirodi ćutljiv i povučen autentičnije je svojom pojavom negoli rečima svedočio uzvišenost svoga poziva. Kao takav ostaće upamćen u srcima svih nas koji smo imali tu privilegiju da ga susrećemo i boravimo u njegovoj blizini.
Zaupokojena Liturgija i monaško opelo nad ocem Nikolajem odsluženi su u utorak 27. jula u manastiru Sarincu u prisustvu monaštva iz obližnjih manastira i manjeg broja vernog naroda. Otac Nikolaj sahranjen je tiho, baš kao što je i živeo, na novom monaškom groblju manastira Sarinac gde će počivati čekajući Vaskrsenje mrtvih i trube Sudnjega Dana. I na ovaj način se ispunila stara otačka izreka koja glasi: “grob monaha temelj je manastiru”.
U blaženom usnuću večni pokoj podaj Gospode usnulom i vernom ti slugi protosinđelu Nikolaju i učini mu stan duši u naručju Tvome i među nama večan pomen!