Pravi je izazov bio, ali i izraz hrabrosti i profesionalne i ljudske zrelosti, ne osvrtati se na svet velikih ideja, poruka i angažovanog slikarstva, kojima je u današnje vreme preplavljena i prezasićena aktuelna likovna scena i okrenuti se naizgled bizarnom motivu, kao što je olujom zahvaćeno, morsko prostranstvo.
Slikar brzih, oslobođenih, širokih poteza i ekspresivnog naboja, Miloš Sarić je poslednjim svojim ciklusom slika, tematski izašao iz prepoznatljivih okvira. Napustio je urbane motive i okrenuo se prirodi. U narastajućoj snazi morskih struja , vode i njenog huka u sudaru sa hridi, otkrio je i na platna preneo čitavu paletu emocija i stanja sopstvenog duha, uskovitlanog i zadivljenog silovitošću i lepotom izabranog prizora.
Slikar koji je predhodno potezima skicirao i opisivao oblike, prenoseći senzibilitet i brzinu življenja savremenog čoveka u gradovima i dalje prati kretanje, dinamiku i ritam, ali u drugačijem kontekstu. Kolorista, ekspresionističkog duha Miloš Sarić, likovnost pretpostavlja svemu drugom. Dok objedinjuje sve svoje talente, od tananosti i brzine akvareliste, preko sposobnosti da priča bojom, da materijalizuje, čak dočara i zvuk, na platnima veliča i slavi moć sirove, neukrotive, silovite i razarajuće snage prirode. Spojeni istom sudbinom, dramatičnim krešendom dovedeni do nivao neprepoznavanja, prostranstva vode i neba, na njegovim slikama postaju jedno. Sarić nam se prikazuje kao slikar atmosfere.
Poput filmskih sekvenci koje se smenjuju, u neprekinutom toku senzacija, fotografski precizno i čisto, sugestivno i snažno, dramatična igra talasa nametnula se kao moto, odjek, izraz slobode na slikama Miloša Sarića. Izbor teme, pristup, nešto tamnija gama na gotovo monohromatski rešenim površinama sa beskrajno mnogo gradacija sive i plave, prizivaju sećanje na stare majstore i pozivaju na poređenje sa njima. Privid povratka klasičnom, mogao bi da bude, u ovom slučaju ne predah, nego novo nadahnuće, ispipavanje sopstvenog pulsa u sudaru sa zahtevima modernog doba; ukupno uzevši, otvara mnoga, pa i pitanje vrednovanja likovne estetike po sebi i njenog mesta i uloge u životu savremenika, nezavisno od tehnološkog rasta, društvene osvešćenosti i populizma.