Tokom njegove vladavine Srbija je stekla međunarodno priznanje kao nezavisna država i ponovo je postala kraljevstvo.
Postao je knez 1868. posle ubistva kneza Mihaila Obrenovića i u spoljnoj politici isprva se oslanjao na Rusiju. Pod pritiskom javnog mnjenja objavio je 1876. rat Turskoj, koji je 1877. neuspešno okončan. Iste godine je pod uticajem Rusije ponovo zaratio s Turskom, ovog puta uspešno, pa je Srbija 1878. iz rata izašla ojačana, dobivši vranjski, niški, pirotski i toplički okrug, a u julu iste godine na Berlinskom kongresu i formalno joj je priznata nezavisnost.
Zbog ruske podrške Bugarskoj i Sanstefanskog ugovora sklopljenog u martu 1878. na štetu Srbije, oslonio se na Austro-Ugarsku, s kojom je 1881. zaključio „Tajnu konvenciju“. Beč je zauzvrat garantovao pomoć za širenje Srbije ka jugu. Iako mudar državnički potez, ova nagodba je bila nepopularna.
Ispostavilo se da je sporazum sa Austrijom omogućio Srbiji više decenija sveukupnog napretka i stabilnosti. Uzdigao je 1882. Srbiju na rang kraljevstva. Ugušio je 1883. Timočku bunu koju su podigli neodgovorni ultralevičarski elementi, protiveći se reformi Vojske, a upravo vojno ustrojstvo koje je uspostavio kralj Milan dalo je sjajne rezultate tokom ratova 1912.-18. (po mišljenju Slobodana Jovanovića).
Posle neuspeha u ratu protiv Bugarske 1885. postao je još nepopularniji (rat je započeo pošto je Bugarska pripajanjem Istočne Rumelije narušila Berlinski ugovor, kao i opštu ravnotežu). Godine 1889. abdicirao je u korist maloletnog sina Aleksandra, pošto je smatrao da je ustav iz 1888. loš za Srbiju. Bio je mecena u oblasti umetnosti i u periodu njegove vladavine izgrađeno je mnogo i uspostavljene su institucije od ogromnog značaja za srpsku kulturu, poput Srpske kraljevske akademije.
Umro je u Beču 1901. i sahranjen je u manastiru Krušedol na Fruškoj Gori.
Danas je ponedeljak, 22. avgust, 234. dan 2022. Do kraja godine ima 131 dan.