Tog 13. jula 1969. godine, posle posle dugogodišnjeg tavorenja u nižim rangovima takmičenja, „crveni“ su konačno uspeli da otključaju vrata elite i plasiraju se u tadašnju Prvu ligu SFRJ.
Nakon osvojenog prvog mesta u Drugoj ligi Istok i eliminacije Sutjeske iz Nikšića u polufinalu baraža za popunu Prve lige SFRJ, „crvene“ je čekao sudbonosni dvomeč sa Crvenkom koji je odlučivao o budućem učesniku prvoligaškog karavana. U prvoj utakmici, odigranoj 6. jula 1969. godine pred rekordnih 30.000 gledalaca na stadionu „Čika Dača“, Radnički je golovima Stefanovića, Paunovskog i Nikolića slavio sa 3:0, što se ispostavilo kao više nego dovoljna zaliha za revanš u Crvenki sedam dana kasnije u kojem je domaćin trijumfovao sa nedovoljnih 1:0.
Po povratku iz Crvenke, igrače je na platou ispred prostorija Sportskog društva Radnički (današnji Trg Radomira Putnika) dočekalo oko 15.000 Kragujevčana koji su uglas kao jedan klicali: „Crveni, crveni!“ Igralo se, slavilo i pevalo sve do zore, dok su u klub stizale čestitke iz svih krajeva tadašnje Jugoslavije.
„Crveni“ su se u prvoligaškom jatu zadržali tri sezone, a vratili su se ponovo u sezoni 1974/75 u trenucima kada je klub obeležavao pedesetogodišnjicu svog postojanja.
Posle dve sezone provedene u prvoligaškom društvu, Radnički je ponovo dospeo na fudbalske margine, a u najviši rang takmičenja vratio se posle više od dve decenije čekanja, 1998. godine.