Izložba Sanje Solunac pod nazivom „Tamne niti“ predstavlja svojevrsni nastavak tematske celine koja je još 2015. godine započela svoj razvoj, a koja je kao takva, uspostavila sopstvenu razvojnu nezavisnost i počela da postoji kao prepoznatljiva ideološka koncepcija ove umetnice. Svojim prigušenim kolorističkim sazvučjima, Sanja Solunac je uspela da stvori dekirikovsku atmosferu, ali ne preteću, već elegičnu, kroz ženske odevne predmete, uz samo nagoveštaj figuracije. Na taj način, umetnica zadire kako u sociološki, tako i u kulturološki aspekt umetnosti.
Nadahnuto i znalački, svedenim ritmom linija i pojednostavljenom poezijom hromatike, umetnica postiže lepotu materije. Koristeći se presovanim ugljem postiže jedinstveni efekat kojim zanemaruje nebitno i prodire u jezgro likovnosti, čineći delo neopterećujućim. Nenametljivim crtežom, skoro monohromatski, ali poput Vlamenkove likovne poetike, umetnica sugeriše na mistično raspoloženje i ambijent.
Ovaj specifičan tip oslobođenja iskonske emotivne inteligencije, kroz motiv haljine, predstavlja neposredni doživljaj različitog misaonog spleta, kao i instinktivnu samospoznaju. Prostor u koji umetnica smešta svoje slike tretiran je mimo pravila konvencionalne perspektive i dočaran je širokim belim i ravnim površinama. Prikazani radovi, oslobođeni naturalističke instrumentacije, grade simboličan kontrapunkt vremenskog sleda, koji aludira na radijalni razvoj događaja sa promenjivom dinamikom.
Crteži Sanje Solunac sa papira, pretočeni u digitalne grafike, a potom u pokretne slike-animacije, zapisuju izvesne ezoterične trenutke, transformišući ih u specifične simbolične vizije kojima se ova umetnica već dugi niz godina bavi. Tok linija na radovima je ikonografski ublažen tako da aludira na infantilni crtež, dok se na pojedinim mestima pretače u ekspresivnu stilsku celinu. Ta sugestija ženskog mikrokosmosa koji ova umetnica na svojim radovima gradi, obiluje snažnom metaforikom koja izvire iz intimnih unutrašnjih stanja, a koja se na kraju konkretizuje u određeni element likovnog dela.
Blagim prepletanjem nijansiranih linearnih snopova, radovi koji su izvedeni u vidu animacije i video instalacije, odaju utisak jedinstvene likovne heraldike, uobličene u jednu izložbenu celinu, sačinjavajući krunu šeste samostalne izložbe umetnice Sanje Solunac.
Sanja Solunac (1987, Kragujevac) je diplomirala osnovne i master studije na Filološko-umetničkom fakultetu Univerziteta u Kragujevcu, odsek likovne i primenjene umetnosti, smer slikarstvo. Bila je stipendistkinja Fonda za mlade talente Republike Srbije. Od 2020. godine je studentkinja doktorskih interdisciplinarnih studija, na Univerzitetu umetnosti u Beogradu, na programu za Digitalnu umetnost.
Realizovala je pet samostalnih izložbi (2019. „password:distorted“, Galerija Terra, Kikinda // 2018. „Prostor i ništa“, Galerija SKC, Kragujevac // 2017. „Crni konac“, Galerija Tvrđava, Beograd // 2017. „Bekstvo i sloboda – crni konac“, Galerija KC UMUS// 2015. „Šabloni kao sudbine“, Galerija Mali Likovni salon, Novi Sad// i od 2008. godine do danas učesnica na preko pedeset grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu; umetničkim i društveno-angažovanim projektima i kolaboracijama.