U Narodnom muzeju u Kragujevcu 27. septembra 2018. godine od 19h otvara se izložba slika iz ciklusa “Bajkoviti svet“ Irene Nikolić.
U širokom rasponu najrazličitijih izraza, koji čine savremenu likovnu scenu, slikarske celine interpretirane isključivo likovnim jezikom, a vođene svešću umetnika da će u neposrednom dodiru sa platnom, najvernije preneti svoje vizije i delić unutrašnjeg intimnog sveta, primer su onoga što predstavlja suštinu kada govorimo o slikarstvu u njegovom najčistijem obliku i izvornom smislu. Irena Nikolić pripada upravo krugu umetnika koji neguju i kroz svoje delo sprovode tu ideju.
Nedefinisani do kraja, u asocijacijama, tek nagovešteni, oblici na ivici pojavno – iskustvenog i fantastičnog, grade njen likovni svet. Prepoznavanje, na emotivno energetskom planu, bilo je povod umetnici da impulse koji dolaze iz sveta podsvesti i imaginacije, artikuliše po sopstvenim zakonima.
Baš kako dolaze, samo na tren, poput snoviđenja, bez reda i pravila, ona ih beleži- tragove sećanja, koji iz sfere ličnog, intimnog, neprimetno, nenametljivo, simbolikom koju nose, osvajaju prostore univerzalnog. Ribolika stvorenja, produžeci nalik surlama, lokomotive, propeleri, njuške, kljunovi, kuće i čardaci; veseli čovečuljci, radoznali pogledi i širom otvorene oči, mnogo crvene, koja asocira na ljubav i radost, i lutkaste srcolike usne; čitav asortiman oblika, koji podsećaju na detinjstvo, na Kleovski svet simbola.
Na trenutak nalik slikama nekog mehanizma u raspadanju, možda mehanizma detinjstva, predstave na slikama Irene Nikolić, načas su setne i govore o prolaznosti, ali i sveprisutnoj, neuništivoj energiji optimizma i večnosti, koja se obnavlja i živi kroz male ljudske radosti, oličene u dečije naivnoj likovnosti. Fragmentarnost i ekspresivna igra oblika, osnovne su odlike kompozicionih rešenja na njenim slikama, koje odišu instiktivnošću i neposrednošću izraza. Naglašen je crtež, ali se linija mnogo puta naglo i prekida; poput sećanja, koje ima svoje nedostatke definiše delimično, opisuje tek neophodno. Upravo kroz nedorečenosti i nagoveštaje, umetnica ostvaruje neophodnu dozu slojevitosti i skrivenih značenja.
Bilo da nam nudi obilje ili redukuje svet slike, likovni jezik i elementi od kojih je on sačinjen, u centru su pažnje Irene Nikolić, dok istražuje fenomen vizuelne percepcije negde između realnog i fantastike, snova i doživljenog. Organizovani haos i detalj kao tačka oslonca, mere su njene poetike i njenog talenta da nas zavede i zabavi istovremeno.