Žiri u sastavu Snežana Kovačević – kostimografkinja, predsednica žirija, mr Nemanja Ranković glumac i reditelj i Ivana Nedeljković – glumica izabrao je najbolju predstavu, dodelio nagrade za glumačka ostvarenja i muziku.
Specijalna nagrada za originalnu muziku pripala je Aleksandru Spasiću u predstavi „Stvaranje čoveka“, a u režiji Mie Knežević i produkciji Narodnog pozorišta Leskovac. Žiri je nagradu dodelio jednoglasno.
Specijalna nagrada za scenski pokret dodeljena jeJeleni Alempijević, u predstavi Stvaranje čoveka, a u režiji Mie Knežević i produkciji Narodnog pozorišta Leskovac.
Za uspostavljanje inovativnog pristupa u transponovanju savremenih fenomena kao što su samoubistva tinejdžera, u scensku igru preispitujući modele različitih identiteta kroz dekonstrukciju nasleđa i stereotipa specijalnu nagradu dobili Patrik Lazić i Milena Depolo.
Nagrada za najboljeg mladog glumca dodeljuje se Vladimiru Jovanoviću za uloge Lopova i Siromaha u predstavi Crna ovca u režiji Snežane Trišić, a u produkciji Kraljevačkog pozorišta.
Žiri je obrazložio da je Vladimir Jovanović pokazao je zrelost i veštinu u poigravanju sa zahtevnom epistolarnom formom dramskog teksta. Sa lakoćom i sigurnošću gradio je različite transformacije.
Dodeljene su i četiri ravnopravne glumačke nagrade. Nikola Voštinić nagrađen je za ulogu Poštenjaka u predstavi „Crna ovca“, po tekstu Vide Davidović, a u režiji Snežane Trišić, u produkciji Kraljevačkog pozorišta.
Sanja Matejić za ulogu Jadvige Jasenske u predstavi „Na rubu pameti“, a u režiji Marka Misirače i koprodukciji Knjaževsko-srpskog teatra iz Kragujevca i Hrvatskog kulturnog centra iz Beograda.
Jednoglasno.
Gorici Dinulović nagrađena je za ulogu u pozorišnoj predstavi „Crna ovca“, u režiji Snežane Trišić i produkciji Kraljevačkog pozorišta.
Nagradu je dobio i ansamblu predstave Trpele, po tekstu Bobana Skerlića i Milene Depolo, u režiji Aleksandre Kovačević, a u produkciji Kraljevačkog i Šabačkog pozorišta. Uloge koje su ostvarile Jasminka Hodžić, Aleksandra Ristić, Gorica Dinulović, Sonja Milojević, Biljana Talić, Deana Kostić i Svetlana Milenković, istovremeno grade jedinstvo lika žene stavljajući ga u različite okolnosti upozoravajući na činjenicu da sistem ukoliko pravovremeno ne reaguje od žrtve vrlo često stvara ubicu. Svojim kreacijama ostvaruju svu složenost problema porodičnog nasilja
Nagrada za najbolju kostimografiju dodeljuje se Marini Vukasović Medenici za kostim u predstavi „Oslobođenje Skoplja“, u režiji Gorčina Stojanovića i produkciji NP Leskovac i NP Niš.
Žiri ocenjuje da je „dosledno sproveden likovni rukopis ispoljen u izboru materijala i koloritnih detalja u značenjskom sloju oslikava užase rata, gde primećujemo da i sami njegovi delovi postaju artefakti zločina“.
Nagrada za najbolju scenografiju, dodeljuje se Snežani Trišić u predstavi „Crna ovca“, u produkciji Kraljevačkog pozorišta. Snežana Trišić je dobitnica i nagrade za najbolju režiju, u istoj predstavi
Većinom glasova.
Nagrada za najbolju predstavu u celini dodeljuje se predstavi „Crna ovca“, po tekstu Vide Davidović, a u režiji Snežane Trišić i produkciji Kraljevačkog pozorišta.
Žiri je ocenio da „predstava uzbudljivo i promišljeno transponuje obrasce surovosti neoliberalizma u scensku igru građenu na brehtijanskim postupcima, preispitujući obrasce dehumanizacije sveta, otvarajući mogućnost vođenja dijaloga sa publikom u kome civilizacijska pitanja nesporno ističu da ideja progresa mora da počiva na ideji plemenitosti duha“.
Žiri Okruglog stola kritike 58. Festivala profesionalnih pozorišta Srbije „Joakim Vujić“, u sastavu dr Zoran Maksimović, Miloš Latinović i Aleksandra Jovanović dodeljuje predstavi „TRPELE“ Kraljevačkog i Šabačkog pozorišta nagradu Okruglog stola kritike za najbolju predstavu festivala.
- Predstava „Trpele”, po tekstu Bobana Skerlića i Milene Depolo, a u režiji Aleksandre Kovačević najbolje se može opisati kao ritual, forma jednog obreda, telesnog i vokalnog izražavanja da bi se nešto objasnilo, da bi se nešto pročistilo, žrtvovalo, prizvalo ili tražilo. Njeni koreni sežu do samog antičko doba, a verovatno i dalje, do plemenskih plesova ili bolje rečeno, do nastanka ljudskog roda, nastanka čoveka i žene. Ako baš hoćemo, do Edena, gde se Eva prvi put ogrešila pojevši zabranjenu jabuku. Kada su proterani na zemlju i Bog nije više želeo da ih štiti, kako li se Adam svetio?
Reći da je predstava potresna, bilo bi potcenjivanje, jer se mnogih potresnih pojava lako možemo otresti kada iskoračimo sa pozornice u stvarni život. Činjenica da nas jeza drame neminovno prati i tamo, zastrašujuća je i bolna, piše u obrazloženju žirija.
„Trpele” su na pozornicu iznova vratile katarzu, pročišćenje koje nema za cilj da nam olakša odlazak kući, naprotiv. One su vapaj koji podstiče pobunu, poziv na samopreispitivanje, hrabrost, nežnost i jedno konačno: Dosta.